Line-up: Mason, Fedde Le Grand, Erick E, David Guetta, Darren Emerson en Junior Jack & Kid Creme.

De zevende dag van de zevende maand in het zevende jaar van deze eeuw. Vast en zeker een populaire datum voor stelletjes om in het huwelijk te treden, maar deze datum viel ook gelijk met ‘The World’s Leading Dance Event’, aangezien deze slogan al een tijdje verbonden wordt met Sensation White. Je moet het de heren van ID&T nageven, ze timmeren behoorlijk aan de weg met de Sensation formule. Het lijkt er namelijk op dat ze inderdaad de wereld aan het veroveren zijn, want Sensation is allang niet meer beperkt gebleven tot ons kikkerlandje. Na verschillende Europese locaties zal Sensation op termijn ook een editie krijgen in Dubai en Australië. In Amsterdam zijn we inmiddels aangekomen bij editie nummer acht en als er iets duidelijk is geworden aan de lineup, is het wel dat de Trance of aanverwante stijlen geen deel meer uitmaken van Sensation in Nederland.

De aftrap op deze avond werd verzorgd door Mason. Deze vaderlandse DJ is bekend geworden met zijn single Exceeder, wat in eerste instantie het themanummer was van de afgelopen editie van Innercity, maar vooral bekendheid kreeg toen het in samenwerking met Princess Superstar werd uitgebracht. Een set met veel hitjes, maar dat krijg je bij Sensation. Nummers als Grooveyard – Mary Go Wild, remixes van Moby – Go en Run DMC – It’s Like That, Chemical Brothers met ‘Do It Again’ (welke wel vaker zou langskomen deze avond) en, heel verrassend opzich, het geweldige ‘Star Guitar’ als afsluiter van zijn set. Tuurlijk kon zijn eigen nummer Exceeder niet achterblijven. Een flinke mengelmoes van stijlen dus, maar al met al geen verkeerde set.

Daarna was het de beurt aan Fedde Le Grand. Wereldwijd doorgebroken met zijn ‘Put Your Hands Up for Detroit’. Zijn ster is rijzende, maar zijn hit is verschrikkelijk uitgemolken tot en met. Gelukkig kwam het nummer ook niet meer langs in zijn set. Voor de rest een herkenbaar, maar wel wat saaie set. Het kabbelt maar wat voort met bekende nummers als ‘Let Me Think About It’ van Ida Corr en Fedde’s remix van Camille Jones – The Creeps. Jammer dat hij Coldplay – Clocks (Gabriel & Dresden remix) had opgegraven, aangezien dat nummer niet in zijn set paste. Maar dieptepunt is toch wel die verschrikkelijke 2007 versie van Underworld – Born Slippy.

Sneakerz collega Erick E nam het over van Fedde Le Grand en ging eigenlijk door met waar Fedde mee bezig was. Er kwamen wat platen van Steve Angello en Laidback Luke langs (‘Be’ en ‘Get Dumb’). Afsluiter was Green Velvet met ‘Shake and Pop’. Alweer een afsluiter die erg bekend is, maar wel als kanttekening geplaatst dat de afsluiter van Mason veel verrassender en leuker was. Absoluut geen spannende set van Erick E en het zal dus ook niet in de boeken gaan als een set die lang zal nadreunen in de ArenA.

Na Erick E een moment waar sommigen reikhalzend naar uitkijken en anderen weer hopen dat het zo snel mogelijk voorbij is: de Megamix. Het moet gezegd worden dat de Megamixes met het jaar aan kwaliteit inboeten, er steeds meer recentere en foute nummers erin vertegenwoordigd zijn en dat was dit jaar niet anders. Overigens werd er geëindigd met Cygnus X – Superstring. De laatste nummers waren Trance en dat is toch verrassend op deze ‘House’ versie van Sensation. Of het gepast is, kun je je vraagtekens bij zetten. Ander wezenlijk onderdeel van de Megamix is natuurlijk het showelement. De aankleding op deze editie zag er, zoals elk jaar, weer mooi uit. Dit keer was het thema wat sprookjesachtig. Het podium bestond uit één grote lichtgevende boom omgeven door waterfonteinen. Voor de rest hingen er hier en daar wat grote vlinders en kregen bezoekers allemaal een ketting met een hart die op verschillende tijden werden geactiveerd zodat ze gingen knipperen. Tijdens de Megamix was het dus wederom een mooie licht- en lasershow, maar het verraste totaal niet meer. Echt een trapje hoger vergeleken bij vorig jaar was het voor het gevoel niet. Je vraagt je natuurlijk af wat ID&T moet doen om het elk jaar nog spectaculairder te maken, maar dat lijkt mij toch de grootste verplichting om de kwaliteit elk jaar een trapje hoger te brengen. Overigens moet er wel vermeld worden dat er hier en daar wat kleine storingen waren aan de lichtboom.

Na de Megamix was het tijd voor de eerste buitenlandse DJ, namelijk David Guetta. Vorig jaar ook al te gast en toen was het een ware aanfluiting. Veel te veel eigen producties en verkeerde platenkeuze, wat hem achteraf tot veel kritiek van de bezoekers kwam te staan. Helaas, de man vervalt dit jaar in dezelfde fouten en maakt er een potje van. Wederom veel eigen hitjes en zo niet, nog meer dan vorig jaar. Het is bekend dat Fransen een chauvinistisch volk zijn, maar dit is wel erg overdreven. Nu weer veel kritiek na afloop van bezoekers en het is te hopen dat ID&T deze man volgend jaar thuis laat, want op een groot feest/festival in Nederland heeft hij tot nu toe altijd afgedaan.

Darren Emerson was diegene die het stokje overnam van David Guetta en hopelijk zou hij het beter doen. Hij zal vast de intentie hebben gehad om een goede set neer te zetten, alleen tot overmaat van ramp ging het helemaal fout. Dit voormalige lid van Underworld had vooral in het begin te kampen met technische mankementen aan zijn laptop. Verschrikkelijk natuurlijk voor een DJ en helaas niets aan te doen. Zijn set werd gekenmerkt door wat donkere en rauwe platen en niet zozeer door de hits, zoals zijn voorgangers. Hij deed zijn best, maar eigenlijk is zijn set wat in het water gevallen.

Afsluiters van de avond waren Junior Jack & Kid Creme. Eigenlijk onbegrijpelijk dat zo’n act aan het eind staat geprogrammeerd, want dat zijn vaak de stevigere harde sets. En het werd ook een stevige set en dat is juist niet hoe deze heren als herkenbaar staan. Jammer dat ze dus niet eerder op de avond stonden geprogrammeerd. Puntje van kritiek is nog het feit dat de heren wel erg lang hun tracks lieten horen met het gevolg dat er weinig tracks werden gemixed in hun set. Maar zoals eerder al is vermeld, zijn dit niet de Junior Jack & Kid Creme hoe ze eigenlijk horen te klinken.

Tot slot nog een korte vermelding over de Deluxe area’s tijdens deze editie. Het zag er weer goed verzorgd uit en het eten was weer van prima kwaliteit. Jammer van het feit dat er in de ‘loungeruimte’ geen loungemuziek uit de speakers kwam, maar iets met veel meer ‘beats per minute’. Niet echt toepasselijk. Marnix en de wonderschone Miss Nine draaiden verdienstelijk en Erick E maakte er een heet feestje van ter afsluiting.

Over het algemeen geldt ook in de Deluxe hetzelfde als in de ‘Main’: geen overtreffing vergeleken met vorig jaar en dat is dus eigenlijk de perfecte conclusie voor deze editie van Sensation White. Muzikaal gezien gaat het zelfs achteruit en qua showelement is het stagnerend. Hopelijk lukt het ID&T volgend jaar om de show naar een hoger niveau te tillen. Uiteraard is dat een moeilijke taak, maar het lijkt me noodzakelijk om jezelf hierin te blijven verbeteren, helemaal als we het over een format als Sensation hebben. Een ietwat teleurstellende versie en hopelijk wordt in 2008 de weg naar boven weer gevonden.